5 meest memorabele momenten van 2016
‘Dit jaar hoef ik geen terugblik, ik wil een vooruitblik’. Aanvankelijk vond ik deze quote van Rumag dit jaar wel toepasselijk. Nu ben ik zelf ook geen enorme terugkijker, ik kan een overwinning vieren, flink balen van een verlies maar daarna ga ik altijd vrij snel weer door met waar ik wél invloed op heb: keihard trainen voor de volgende wedstrijd. Nu namen we tijdens Kerst met de familie toch even mijn sportjaar door en kwamen we tot de conclusie dat 2016 toch wel een heel bewogen en memorabel jaar is geweest. Waar oké, toch een kleine terugblik wel op zijn plek is. Speciaal voor jullie (en mijn moeder): deze gebeurtenissen uit 2016 zal ik niet snel vergeten..
5. Nationaal record (7:00) in Berlijn
Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden maar mijn indoor seizoen startte ik dit jaar goed. Bij de ISTAF indoormeeting in Berlijn won ik de 60 meter en liep ik een nationaal record met 7:00 seconden. Niet verkeerd tijdens de tweede wedstrijd! Hiermee evenaarde ik het 30 jaar oude record van Nelli Cooman. Toch wel bijzonder dat Coomans tijd in 1986, bij de EK indoor in Madrid, een wereldrecord was. In 1992 liep Merlene Ottey voor het eerst sneller (6,96) en een jaar later zette Irina Privalova het huidige wereldrecord op de klok: 6,92. Check hier nog een keer de race:
4. Zilver WK indoor Portland
Door de tijd van 7:00 in Berlijn waren de verwachtingen tijdens het WK indoor in Portland hoog gespannen. Helaas werd het met 7.04 geen gouden maar een zilveren medaille. Ik eindigde net achter de Amerikaanse Barbara Pierre. Echt genieten van deze medaille lukte me niet, fanatiek als ik ben ga ik nou eenmaal altijd voor het beste resultaat. Toch zag ik ook wel enkele lichtpuntjes. Mijn topsnelheid was heel hoog en dat was een prettig voorteken voor het outdoor seizoen. De start bleef een puntje van verbetering, zeker op de korte afstand indoor is deze extra belangrijk. Gelukkig begon niet lang daarna mijn toch wel geliefde outdoorseizoen!
3. Winnaar Diamond League
2016 was voor mij ook het jaar van de vele Diamond League wedstrijden. Ik heb voor mijn gevoel dit jaar echt de hele wereld gezien: van Doha tot Parijs en Oslo. Ik startte bij negen van de dertien wedstrijden, won vier keer (eenmaal de 100 en driemaal de 200 meter) en werd vijf keer tweede (driemaal 100 en tweemaal 200). Uiteindelijk won ik het Diamond-Leagueklassement van de 200 meter en eindigde ik als tweede op de 100 meter. Als beloning kreeg ik tijdens de huldiging in Zürich deze flinke vriend. Die heeft een mooie plekje gekregen in de woonkamer!
2. Europees kampioen EK Amsterdam
Het EK outdoor was dit jaar voor mij extra bijzonder omdat het plaats vond in Nederland. Voor een overvol Olympisch stadion in Amsterdam sprintte ik naar de overwinning op de 100 meter. Met een tijd van 10,90 was ik mijn tegenstanders ver voor. Echt kippenvel kreeg ik van het thuispubliek dat mij massaal toejuichte tijdens de race! Met als kers op de taart pakten we ook met het estafette team de overwinning op de 4×100 meter. Supertrots was ik op ons team! Op een overvol plein voor het Olympisch Stadion hebben we die avond een goed feestje gevierd met het Nederlandse publiek.
1. Zilver in Rio
Heel 2016 stond toch vooral in het teken van één evenement: de Olympische Spelen in Rio de Janeiro. De verwachtingen van zowel mezelf als van het Nederlandse publiek waren enorm hoog gespannen voor dit toernooi. Ik kan normaal gesproken goed tegen deze druk maar nu voelde ik wel extra dat alle hoop op mij gevestigd was. Helaas verliep het toernooi anders dan ik had gehoopt: een 5e plek op de 100 meter en 2e op mijn favoriete nummer de 200 meter. Met daarbij een vervelende liesblessure die roet in het eten gooide.
Tweede worden op míjn afstand, net achter Elaine Thompson, werd me net te veel. Nadat ik over de finishlijn kwam en Elaine Thompson had gefeliciteerd, kwam alle frustratie er op dat moment even uit. Spijt heb ik er niet van, zo zit ik nou eenmaal in elkaar. Ik kwam voor het goud en nam met minder geen genoegen. Ik heb een hekel aan verliezen, wil altijd de beste zijn en dat was niet gelukt. Het was onder omstandigheden een goede maar niet de perfecte race die ik had gehoopt. Gelukkig kan ik er nu een paar maanden later wel op een andere manier naar kijken. 100% tevreden zal ik nooit zijn met deze 2e plek maar ik besef wel dat zo’n zilveren medaille op een mondiale sport wel heel uniek is!
Na het korte terugblikken is het nu gelukkig weer tijd om vooruit te kijken! 2017 belooft opnieuw een bewogen jaar te worden met als hoogtepunt het WK in Londen. Ik ben ondertussen weer hard aan het trainen en sprint vol goede moed het nieuwe jaar in!
Een hele fijne jaarwisseling en tot volgend jaar! xDafne
Mieke
28/12/2016 at 20:17Dafne, ontzettend bedankt voor alle mooie momenten waarvoor je gezorgd hebt dit jaar! Ik was erbij in Oslo, (supergaaf om je voorbij te zien snellen!) en keek tv/luisterde radio tijdens het EK en de OS. Voorafgaand aan je 200 meter race in Rio hoopte ik vooral dat jij tevreden zou zijn met het eindresultaat, het was overduidelijk dat je dat in het begin niet was (wat je goed recht is, je hebt er zo hard voor geknokt!) maar ik ben ook blij om te lezen dat je het nu beter in perspectief kan plaatsen.
Ik kijk uit naar volgend jaar, hopelijk kan je weer veel prachtige races lopen, nieuwe blogs schrijven en lekkere recepten posten!
Ruud van den Brink
28/12/2016 at 21:39Respect! Heb genoten van jou in 2016. Hopelijk kunnen we in 2017 nog meer genieten….
Ron
28/12/2016 at 22:28Mooi om jou terugblik en evaluatie te lezen en zien. Bijzondere momenten waar velen samen met jou gevierd en gebaald hebben. Wens je een fijne jaarwisseling en kijk weer uit naar je blogs, prestaties en posts. Ben zo vrij om af te sluiten met een dikke knuffff 😀
Karina
11/01/2017 at 13:24Als eerste natuurlijke de beste wensen voor jouw en een ieder die je lief is.
Wat een tof sport jaar heb jij gehad.
En ook al is vooruitkijken beter dan achteruit kijken hier mag je toch echt trots op zijn.
Dafne Schippers
31/01/2017 at 11:26Bedankt Karina! En nu vol voor een mooi jaar in 2017! Groetjes Dafne